سلام بر ما اگر عشق را فهميده ايم، سلامي عجين با رايحه ي عشق هاي خالص، عشق هايي كه از سر تسليمند، عشق هايي كه مي توانند قلبي را در دام خود اسير كنند و از هر دام ديگري رها؛ عشق هايي كه به عاشق، شرافت مي بخشند و جان مي دهند، كالبدهاي بي روح را از نفاق مي رهانند، هوسبازي را مي كشند، دروغگويي را ريشه كن مي كنند، مهرباني را مي آموزند، از خود گذشتگي را معنا مي كنند، جوانمردي را ياد مي دهند؛ عشق هايي كه در حالت عميق و دامنگير، نماز را نه دانه چيدن كلاغي از زمين، كه راز و نيازي عاشقانه و پروازي بي سقوط معرفي مي كنند؛ عشقهايي كه مي گويند هر كلامي آن گاه جان دارد كه روح عمل در آن دميده شود؛ عشق هايي كه مهر ورزيدن را مترجمند، عشقي كه غريزه و ماديات و هوس و خودخواهي و پول پرستي و خوشگذراني هاي مفرط و بي اعتنايي به بدبختي هاي مردم و حرف هاي پوچ خالي از معنا زدن را خط بطلان مي كشند. سلامي به زيبايي تقواي زنان و



[ صفحه 92]



مرداني كه تن و دل و ديده و روان، به گنه نيالودند، به زيبايي بي محلي هاشان به هواجس، به هوس ها، به دل انگيزي قامت هاي راست خميده شان در مقابل معبود، به قول ها و وعده هاي مردانه شان، به شكوه روح هاي بزرگشان، به لطافت قلب هاي مهربانشان؛ سلامي دوست داشتني تر از دوست داشتن هاي خالصشان، مردم دوستي هايشان، انفاق هايشان، گذشت هايشان، به قدرت دست هاي پرتوانشان، به شادابي فكرهاي بكرشان. سلام بر آنها كه مي دانند با چند ركعت نماز خواندن، دو - سه دعاي مفاتيح و ريختن چهار قطره اشك بهر امام حسين عليه السلام نمي شود بهشت را خريد. سلام بر آنها كه خدا را، معنويت را، پاكي را، تقيد و تعبد و تعهد را، ايمان و باور و يقين را مي شناسند. سلام بر عدالت پيشگان، تلاشگران، محصلان، دانشجويان مؤمن و مسؤول، وطن دوستان، رهروان راه شهيدان، عالمان، خادمان، مجاهدان في سبيل الله، عابدان، عارفان، عاشقان. سلام بر چشم هايي كه جز بر جلال، نظر نمي افكنند. سلام بر قلب هايي كه در دوست داشتن و نداشتن، مهارت دارند، سلام بر لب هايي كه جز به بيان حقيقت گشوده نمي شوند. سلام بر دارندگان نيت هاي پاك. سلام بر آنان كه والعصر را باور دارند. سلام بر آنان كه به اين آيات به حق پروردگار و همه ي سخنان نغز او ايمان دارند و بدان عمل مي كنند:

آنان كه به غيب ايمان مي آورند و نماز را برپا مي دارند و از آنچه



[ صفحه 93]



به ايشان روزي داده ايم انفاق مي كنند [1] .

خدا از [بركت] ربا مي كاهد و بر صدقات مي افزايد و خداوند هيچ ناسپاس گناهكاري را دوست نمي دارد. كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده و نماز برپا داشته و زكات داده اند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براي آنان خواهد بود؛ و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند [2] .

و اگر عقوبت كرديد، همان گونه كه مورد عقوبت قرار گرفته ايد [متجاوز را] به عقوبت رسانيد و اگر صبر كنيد البته آن براي شكيبايان بهتر است [3] .

در حقيقت، خدا دوست دارد كساني را كه در راه او صف در صف، چنانكه گويي بنايي ريخته شده از سرب اند، جهاد مي كنند [4] .

اي كساني كه ايمان آورده ايد، شراب و قمار و بت ها و تيرهاي قرعه پليدند [و] از عمل شيطانند. پس، از آنها دوري گزينيد، باشد



[ صفحه 94]



كه رستگار شويد [5] .

نيكوكاري آن نيست كه روي خود را به سوي مشرق و [يا] مغرب بگردانيد، بلكه نيكي آن است كه كسي به خدا و روز بازپسين و فرشتگان و كتاب [آسماني] و پيامبران ايمان آورد و مال [خود] را با وجود دوست داشتنش، به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان و گدايان و در [راه آزاد كردن] بندگان بدهد و نماز را برپاي دارد و زكات را بدهد و آنان كه چون عهد بندند، به عهد خود وفادارانند؛ و در سختي و زيان و به هنگام جنگ شكيبايانند؛ آنانند كساني كه راست گفته اند و آنان همان پرهيزگارانند [6] .