اي پيامبر! بيعت با تو، مصافحه با دست هاي مطهر شرافت است؛ تو رموز درهاي كرامت را آموختي. تو اي قاصد مقصودم! ياد دادي چگونه قصد كنيم، قصد كمال، قصد جمال معشوق. تو به قلب هامان قدرت ديد دادي كه آنچه پيدا بود و از ديدگان صورت، نهان، ببينيم.

قبل از آمدنت، همه چيز بوي تعفن و ماديت مي داد، بوي دورنگي و نفاق، كبر و كذب، سفاهت، مرگ و مرداب، بوي لجنزار، بوي اجساد نازنين دختران بي گناه، بوي ثروت پرستي و مقام پرستي، بوي طرد مستضعفان، بوي بي عدالتي، بوي خيانت، بوي بي خدايي. تو كه آمدي - و چه مهربان هم آمدي - عطرت، فضا را معطر كرد، عطر وجودت، عطر حرفهايت، عطر حركات دلپذيرت. تو كه آمدي نورت همه جا را منور كرد، نور هدايت هايت، رهبري هايت، ارشادهاي حكيمانه ات. تو صداي



[ صفحه 89]



عشق را به گوشهامان رساندي، تو آمدي واسطه ي فيض شدي. اگر نيامده بودي از كجا طريقه ي ارتباط با محبوب را مي دانستيم؟ اين تو بودي كه قرآن شفابخش را آوردي، و گرنه چه مي دانستيم شيوه ي وصال را؟ اين تو بودي كه گفتي به آن عمل كنيم. بي تاب بوديم و نمي دانستيم از چه، درد را تو تشخيص دادي، هم درد را نماياندي و هم درمان را.

چون خدا را، عشق را، محبت را، صداقت و شرافت و ديانت را، دوست داشتن هاي بزرگ را، فداكاري ها و ايثارهاي سترگ را، شهامت ها و شجاعت هاي شگرف را، تواضع هاي بي نظير را، جهادهاي اكبر و اصغر را دوست دارم و از پوسيدن و فساد بيزارم و از ضلالت مي ترسم، دست به دامان تو مي گردم و به تو و نبوتت شهادت مي دهم. الهي! درود فرست بر محمد صلي الله عليه و آله و سلم و آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم.



[ صفحه 90]