نگو دروغ است، به پاره هاي اين آتش، دل نازكم، نسوزان. نگو گزاف است، به قطره هاي اين آب، آتش عشقم فرونشان. نگو كذب است، نازگل هاي دوست داشتنت از من نستان. شهادت من، گواهي من بر يگانگي ات، دروغ نيست، گزاف نيست، كذب نيست، من با جزء جزء تن و روان، بندگي درگهت را مي كنم، سجده ات مي كنم، به پايت مي افتم، خاك درگهت را سرمه ي چشمانم مي كنم، اشك مي ريزم، شيون مي كنم، زار مي زنم، تقديس و تسبيحت مي كنم، صدايت مي زنم، خواب را بر اين چشم ها، استراحت را بر اين تن حرام مي كنم، تا بداني كه شهادتم، گواهي ام، راست است، حقيقت است، صدق كلام است.

قل ان صلاتي و نسكي و محياي و مماتي لله رب العالمين؛ [1] .

بگو: همانا نماز من و پرستش من و زندگي و مرگم از آن پروردگار جهانيان است.



[ صفحه 88]