باز هم به پاكي، زلالي و بيرنگي و شفافيت مي ستايمت.

الهي! گرچه در عرش اعلايي، در قلب من نيز مي تواني بيايي. اگر در بالاترين جايگاه قلبم نشيني تا بالاترين بلنداي بودن، عروجم مي دهي. اگر من بخواهم تو مي خواهي. اگر من به رذيلت تن در ندهم تو طالب فضيلتي برايم.

والا مقام بودنت وادارمان مي كند كه جايگاهت را تنها در آسمان بدانيم در حالي كه اين فرموده ي خود توست كه:

«و هرگاه بندگان من، از تو درباره ي من بپرسند، [بگو] من نزديكم و دعاي دعا كننده را - به هنگامي كه مرا بخواهند - اجابت مي كنم، پس [آنان] بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند.» [1] .



[ صفحه 82]



و تو همه جا هستي، همه جاي هستي. نور، وقتي وجود داشته باشد همه جا را روشن مي كند، مگر كسي از قصد، پرده يا ديواري بكشد و مانع ورود نور شود؛ مثل اين كه من حجابي از گنه بر خويش كشم و مانع ورود تو گردم.



[ صفحه 83]