از جمله دلايل لزوم سجده بر زمين، دستور پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله، مبني بر كنار زدن گوشه دستار از پيشاني به هنگام سجود مي باشد.

محدثان اسلامي، روايات فراواني را آورده اند حاكي از آن كه رسول خدا صلي الله عليه و آله، كساني را كه در سجده قسمتي از عمامه ي خود را بين پيشاني خويش و سطح زمين قرار مي دادند، نهي نموده است.

در اين جا، نمونه هايي از احاديث ياد شده را از نظر شما مي گذرانيم:

1. صالح سبائي مي گويد:

«پيامبر گرامي، شخصي را در كنار خود در حال سجده مشاهده فرمود در حالي كه بر پيشاني خود دستار بسته بود، پيامبر صلي الله عليه و آله، عمامه را از پيشاني وي كنار زد.» [1] .



[ صفحه 29]



2. عياض بن عبدالله قرشي مي گويد:

«رسول خدا، مردي را در حال سجده مشاهده فرمود كه بر گوشه عمامه ي خود سجده مي نمود، به وي اشاره كرد كه دستار خود را بردار، و به پيشاني او اشاره فرمود.» [2] .

3. در كنزالعمال و سنن بيهقي، از اميرمؤمنان علي عليه السلام چنين روايت مي كنند:

«هرگاه يكي از شما نماز بگزارد، بايد عمامه را از صورت خويش، كنار زند.» [3] .

4. در بحارالأنوار، به نقل از «دعائم الاسلام» چنين مي نگارد:

«از پيامبر صلي الله عليه و آله روايت شده است كه از سجده نمودن نمازگزار بر لباس، آستين و يا گوشه ي دستار خود، نهي فرمود.» [4] .

از اين روايات نيز به روشني معلوم مي گردد كه لزوم سجده بر زمين در زمان پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله، امري مسلم بوده است، تا جايي كه اگر يكي از مسلمانان، گوشه ي دستار خود را روي زمين قرار مي داد تا پيشاني خود را بر زمين نگذارد، مورد نهي رسول خدا صلي الله عليه و آله قرار



[ صفحه 30]



مي گرفت. در حالي كه اگر سجده نمودن بر همه ي اشياء، حتي پوشيدني هايي مانند دستار جايز بود، هرگز پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله از آن ممانعت به عمل نمي آورد.