محدث قمي در هنگام تلاوت قرآن وقتي به آيه ي شريفه ي «و ما خلقت الجن والانس الا ليعبدون» «جن و انس را نيافريديم مگر براي عبادت» مي رسيد لرزه بر اندامش مي افتاد و مي فرمود: «وا اسفا چقدر غافليم و چه اندازه از خدا دور افتاده ايم. در حالي كه عبادت و پرستش او هدف از آفرينش جن و انس بوده است. و چرا ما از آن هدف مبارك دور افتاده باشيم» و اين ورد زبان ايشان بود و هر جا كه منبر مي رفت و موعظه مي كرد فلسفه ي آفرينش موجودات و انسان را يادآوري مي كرد و مي گفت «فراموش نكنيد كه عبادت خدا هدف خلقت است.» فرزند ايشان مرحوم حجةالاسلام آقاي حاج ميرزا علي محدث زاده نقل كرده است «پدرم شب جمعه اي پس از نمازشب، در نجف اشرف مشغول خواندن سوره «يس» مي شود وقتي كه به آيه ي شريفه «هذه جهنم التي كنتم توعدون» مي رسد چند بار آن را تكرار كرده و مكرراً مي گويد «اعوذ بالله من النار» پناه مي برم به خداوند از آتش جهنم و چنان منقلب مي شود كه نمي تواند بقيه ي سوره را بخواند و به همان حال باقي مي ماند تا هنگام اذان صبح كه مشغول نماز صبح مي شود.» [1] .



[ صفحه 88]