حاج ميرزا جواد آقا ملكي تبريزي رحمه الله روزي پس از پايان درس، عازم حجره ي يكي از طلبه ها كه در مدرسه ي دارالشفا بود، به حجره ي آن طلبه وارد شد و پس از به جاي آوردن مراسم احترام و اندكي جلوس برخاست و حجره را ترك گفت. هدف از اين ديدار از او پرسيده شد، در پاسخ فرمودند:

«شب گذشته هنگام سحر، فيوضاتي بر من افاضه شد كه فهميدم از ناحيه ي خودم نيست و چون توجه كردم ديدم اين آقاي طلبه به تهجد برخاسته و در نماز شبش به من دعا مي كند و اين فيوضات اثر دعاي اوست اين بود كه به خاطر سپاسگزاري از عنايتش به ديدار او رفتم.» [1] .



[ صفحه 84]