حاج ملا هادي سبزواري در تمام عمر، يك سوم آخر شب را بيدار و به راز ونياز و خواندن دعاي جوشن كبير و نمازشب سرگرم بود و با ناله و گريه و مناجات هاي نيمه شب خانواده ي وي كه در حجره هاي بالاخانه در خواب بودند از خواب بيدار مي گشتند و صداي حكيم را مي شنيدند و در تمام مدت تدريس ممكن نشد كه بانگ مؤذن بلند شود و ايشان درسي را قطع ننموده و به بيانات خود پايان ندهند. و صدايشان به اذان بلند نشود. [1] .



[ صفحه 78]