مرحوم ملا زين العابدين سلماسي كه از ملازمين و خواص علامه بحرالعلوم است، اظهار مي دارد كه: «علامه بحرالعلوم هر شب در كوچه هاي نجف، گردش مي كرد و براي بينوايان غذا مي برد!

اتفاقاً چند روزي درس را تعطيل كرد، طلاب مرا شفيع كردند كه علت اين امر را سؤال كنم، وقتي از ايشان خواستم درس را شروع



[ صفحه 67]



بفرمايند و درباره ي سبب ترك تدريس از ايشان سؤال كردم، پاسخ دادند: «درس نمي گويم!»

پس از چند روز دوباره ماجرا تكرار شد و من انگيزه ترك تدريس را سؤال كردم. علامه فرمودند: «نيمه هاي شب هرگز نشنيدم كه اين طلاب با خداوند متعال مناجات كنند و به تضرع و زاري مشغول باشند، با اينكه من شب ها در كوچه هاي نجف گردش مي كنم.

اين گونه طلبه ها سزاوار نيستند كه آنان را درس دهم!»

وقتي طلاب از گفته علامه آگاه شدند، همه مشغول تضرع و زاري گشتند و شب ها صداي گريه و مناجات آنان، از هر سو بلند شد و ايشان مجدداً، تدريس را آغاز كردند. [1] .