«عن المفضل بن عمر، عن الصادق جعفر بن محمد، عن ابيه عن ابائه عليهم السلام قال: قال رسول الله: ان الله جل جلاله،اوحي الي الدنيا ان اتعبي من خدمك و اخدمي من رفضك، و ان العبد اذا تخلي به سيده في جوف الليل المظلم و ناجاه، اثبت الله النور في قلبه فاذا قال يا رب، ناداه الجليل جل جلاله لبيك عبدي سلني اعطك و توكل علي اكفك ثم يقول جل جلاله لملائكته: ملائكتي انظروا الي عبدي فقد تخلي في جوف هذا الليل المظلم و الباطلون لاهون و الغافلون نيام اشهدوا اني قد غفرت له.

مفضل بن عمر از حضرت صادق عليه السلام و آن بزرگوار از پدرش، از پدران بزرگوارش عليهم السلام نقل مي كند كه رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم فرمود: خداوند جل جلاله به دنيا وحي كرد: هر كس در خدمت تو باشد، تو او را به رنج و تعب بيانداز و هر كس كه تو را رها كند، تو در خدمت او باش و هرگاه بنده در دل شب تار، با مولاي خود خلوت كند و با او به رازو نياز پردازد، خداوند نور را در دل او جايگزين فرمايد.

و چون بگويد اي رب و اي رب من، خداوند جليل جلاله، صدايش كرده و گويد لبيك (بله، بله) اي بنده ي من، بخواه از من تا عطايت كنم، به من توكل نماي تا كفايتت كنم، سپس خداوند جل جلاله به فرشتگانش مي فرمايد: اي فرشتگان من، بنده ام را



[ صفحه 37]



بنگريد، در دل اين شب تيره با من خلوت كرده است در حالي كه بطالت پيشگان به لهو و لعب مشغولند و غفلت زدگان در بستر خواب خفته اند، اينك گواه باشيد كه من به طور حتم او را آمرزيدم. [1] .