عن ابن ابي يعفور، عن ابي عبدالله عليه السلام قال: قلت له:

اخبرني، جعلت فداك اي ساعة يكون العبد اقرب الي الله والله منه قريب؟ قال: اذا قام في آخرالليل والعيون هادئة فيمشي الي وضوئه حتي يتوضا باسبغ وضوء ثم يجيي ء حتي يقوم في مسجده فيوجه وجهه الي الله و يصف قدميه و يرفع صوته و يكبر و افتتح الصلوة فقرا اجزاءً و صلي ركعتين و قام ليعيد صلوته ناداه مناد من عنان السماء عن يمين العرش:

ايها العبد المنادي ربه، ان البر لينشر علي راسك من عنان السماء والملائكة محيطة بك من لدن قدميك الي عنان السماء والله ينادي: عبدي لو تعلم من تناجي اذاً ما انفتلت.

قال: قلت: جعلت فداك يابن رسول الله ما الأنفتال؟

قال: تقول به وجهك و جسدك لهكذا، ثم ولي وجهه فذلك الانفتال.



[ صفحه 35]



ابن ابي يعفور (راوي حديث) مي گويد به حضور امام صادق عليه السلام عرضه داشتم قربانت شوم بفرمائيد آن ساعتي كه نزديكترين ساعات انسان به خدا و خدا به او نزديك است كدام ساعت است؟ فرمود:

چون آخرشب برخيزد در حالي كه چشمها درخوابند، وضوئي شاداب گرفته و در عبادتگاه خود بايستد و با توجه قلبي به خدا، تكبير نماز گفته و با تلاوت فرازهايي از قرآن دو ركعت نماز به جاي آورده و آنگاه برخيزد براي ادامه نماز، در اين هنگام از سوي آسمان از جانب عرش، اين ندا برخيزد:

اي بنده ي خداخوان، الآن، احسان و خير از جانب عالم ملكوت بر سرت در حال فرو ريختن است، و فرشتگان از كنار قدمهايت تا عنان آسمان اطرافت را گرفته اند و خداي مهربان ندا مي كند:

اي بنده ي من اگر بداني با كه در حال گفتگو و راز و نيازي، انفتال از خود نشان نمي دهي.

راوي مي گويد: عرض كردم اي فرزند پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم فدايت شوم مقصود از (انفتال) چيست؟

امام عليه السلام در حالي كه به صورت خود را به سمت پشت سر مي چرخانيد، فرمود: انفتال اين است كه صورت و بدنت را برگرداني. [1] .

(محتمل است كنايه از انصراف دل و توجه به غير خدا باشد)



[ صفحه 36]