يكي از آثار مهم تربيتي نماز، خصوصاً نماز جماعت، اين است كه روحيه انسان را تقويت مي كند و او را در مقابل سختي ها مقاوم مي گرداند.

اگر انسان بداند و يقين داشته باشد كه هر قدرتي در برابر قدرت نامحدود لايزال الهي ناچيز است؛ وقتي خود را به وسيله نماز با خداوند قادر متعال مرتبط مي كند و متوجه است كه با منبع قادر و توانايي سخن مي گويد، روحيه اش به طور محسوسي تقويت شده و در برابر ديگران و نيز ناملايمات احساس ضعف نمي كند.

لذا قطعاً وقتي سيدالشهداعليه السلام در حالت جنگ و عرصه پيكار، نماز خوف را به جماعت خواند، مي دانست تأثير روحي و رواني بسيار مثبتي در مجاهدان راه خدا از نظر هماهنگي و اتحاد در هدف و تأثير منفي در دشمنان از نظر مشاهده اهتمام و تصميم مسلمين به وظايف خود حتي در ميدان جنگ دارد.

بنابراين كساني كه مي پندارند اصرار و تأكيد زياد درباره نماز يك نوع سختگيري محسوب مي شود و شايد در موقع جنگ جان بسياري از رزمندگان را به خطر اندازد! نمي دانند كه معمولاً انسان در اين حالات بيش از هر چيز نياز به تقويت روحيه دارد، و اگر ترس و وحشت و ضعف روحيه بر او غلبه كند، شكست او تقريباً قطعي خواهد بود. چه عملي بهتر از نماز و پيوند با خدايي كه فرمانش در تمام جهان هستي نافذ است و همه چيز در برابر اراده او سهل و آسان است و مي تواند روحيه سربازان مجاهد يا كساني را كه مواجه با خطري شده اند تقويت كند!

نماز ظهر عاشورا چنين تأثير عميقي بر ياران امام عليه السلام گذاشت؛ و هر چند آن ها مردان خدا بودند، اما در تجديد و تقويت روحيه آن ها خيلي مؤثر بود.