در اين ارتباط، قرآن كريم نسبت به كفاري كه در حال جنگ با مسلمانان بودند مي فرمايد:

فَاِذاَ انْسَلَخَ الاَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ خُذُوهُمُ وَ احْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَاِنْ تابُوا وَ اَقامُوا الصَّلوةَ وَ اَتواالزَّكوةَ فَخَلُّوا سَبيلَهُمْ اِنّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [1] .

«پس اگر ماه هاي حرام پايان يافت هر كجا آنان (مشركين) را يافتيد بكشيد و راه را بر آن ها تنگ كنيد، مگر آن كه توبه كنند و نماز بگزارند و زكات بدهند كه در اين صورت دست از آن ها برداريد كه خداوند آمرزنده و مهربان است.»

خداوند تعالي دو اصل نماز و زكات را پس از توبه براي مشركين ملاك عمل قرار داده و در حقيقت توبه كردنشان را منوط به اقامه نماز و اداء زكات دانسته است، پس اگر كفار توبه كردند و اقامه نماز نموده و ايتاء زكات كردند، راه را بر روي ايشان باز كنيد كه خداوند آنان را مي آمرزد.

در اسلام براي برائت و پاكسازي از گناهان و جرائم، صدقه معين شده است و نماز و زكات نيز در اسلام در نابودي گناهان و معاصي نقش مهمي ايفا مي نمايد.