چنان چه از قرآن استنباط مي شود؛ زكات مخصوص اسلام نيست؛ بلكه در اديان الهي، زكات جزء برنامه ها و قوانين همه پيامبران بوده است. در اين جا به مواردي اشاره مي كنيم: خداوند از سخن حضرت عيسي عليه السلام چنين مي فرمايد:

وَ اَوْصاني بِالصَّلوةِ وَ الزَّكوةِ ما دُمْتُ حَيّاً [1] .

تا زنده هستم مرا به عبادت نماز و زكات سفارش كرد.

در مورد حضرت اسماعيل عليه السلام مي فرمايد:

وَ كانَ يَأْمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلوةِ وَ الزَّكوةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيّاً [2] .

و هميشه خانواده خود را به انجام نماز و پرداخت زكات امر مي كرد و او نزد خدا بنده شايسته اي بود.

در سوره انبيا پس از بردن نام تعدادي از پيامبران مي فرمايد:

وَ اَوْحَيْنا اِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ اِقامَ الصَّلوةِ وَ ايتاءَ الزَّكوةِ [3] .

در جاي ديگر خداوند نشانه دين الهي را در برپا داشتن نماز و دادن زكات معرفي كرده است.

وَ يُقيمُواالصَّلوةَ وَ يُؤْتُواالزَّكوةَ وَ ذلِكَ دينُ الْقَيّمه.

و نماز به پا داريد و زكات بدهيد، اين است دين درست و استوار.

اين امر در شريعت حضرت موسي عليه السلام نيز اصل بوده است:

وَ اِذْ اَخَذْنا ميثاقَ بَني اِسْرائيلَ لا تَعْبُدونَ اِلا الله وَ بِالْوالِدَيْنِ اِحْسانا وَ ذِيْ الْقُرْبي وَ الْيَتامي وَ اَلْمَساكينَ وَ قُولوُا لِلنَّاسِ حَسَناً وَ اَقيمُوااَلْصَّلوةَ وَ اتُوااَلْزَكوةَ

و ياد آوريد هنگامي را كه از بني اسرائيل پيمان گرفتيم كه بجز خدا نپرستيد و درباره پدر و مادر و خويشان و يتيمان و فقيران نيكي كنيد و با مردم نيكو سخن بگوييد و نماز به پا داريد و زكات مال خود را بدهيد.