ملامحمد تقي برغاني، مجتهد و فقيه عارف، در محراب نماز، به هنگام سحر در حالي كه مشغول خواندن مناجات «خمس عشره» در سجده بود؛ ناجوانمردانه به دست فرقه بهائيت به شهادت رسيد.

عبادت آن جناب، چنان بود كه هميشه از نصف شب تا طلوع صبح صادق به مسجد مي رفت و به مناجات و خواندن ادعيه و زاري و نماز شب اشتغال داشت و مناجات «خمس عشره» را از حفظ مي خواند و بر اين روش و شيوه پسنديده استمرار داشت تا همان شب كه شربت شهادت نوشيد.

در فصل زمستان بارها ديده مي شد كه در پشت بام مسجد، در حالي برف به شدت مي باريد، در نيمه شب پوستيني بر دوش و عمامه بر سر داشت و مشغول تضرّع و مناجات و نماز بود؛ با حالت ايستاده و دست ها را به سوي آسمان بلند كرده تا اين كه برف، سراسر قامت مباركش را از سر تا پا سفيدپوش مي كرد. [1] .