در عمليات بيت المقدس2 در منطقه «گرده دشت» - كه سوز و سرما و حجم عظيم برفش فراموش نشدني است - تمام سطح زمين را قطري ضخيم از برف و يخ پوشيده بود.

با يكي از برادرها از كوه بالا رفتيم. نزديك غروب بود كه با منظره عجيبي روبه رو شديم. در ارتفاع بالا، سر گردنه، يكي از برادرها را ديدم كه خم شده و ثابت مانده بود. نزديك تر كه شديم، ديديم تمام بدنش را خاك پوشانده است. نمي دانم آن همه خاك را توي آن برف و يخ از كجا آورده بود؟ بچه ها يكي يكي مي آمدند، پشت كمرش تيمم مي كردند و مي رفتند گوشه اي نمازشان را مي خواندند. با آن وضعيت خطرناك و لبه پرتگاه، يك لحظه هم خنده از لب هايش محو نشد.

همين چيزهاي غريب و غيرعادي بود كه هنوز هم ما را با اين معنويات پيوند زده است.