در نامه اي، حضرت علي عليه السلام براي محمد بن ابي بكر - زماني كه او را به فرمانداري كشور مصر گمارده بود - نوشت: «مراقب اوقات نماز باش و آن را در وقت مقرر خود به جا آور. قبل از وقت نماز، اقدام به اقامه آن نكن، و هم چنين به خاطر كاري كه داري آن را به تأخير نينداز (براي نمازت اهميتي خاص قائل شو و حساب جدايي براي آن باز كن) و هرگز نمازت را تابع چيزهاي ديگر قرار نده بلكه سعي كن همه چيز را تابع و پيرو نماز كني. زيرا مردي از رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم از اوقات نماز پرسيد حضرت چنين فرمود: جبرئيل در هنگام زوال شمس كه آفتاب مقابل حاجب و ابروي راست او بود نازل شد. سپس جبرئيل وقت نماز عصر آمد كه در آن هنگام سايه چيزي به قدر و اندازه خود آن چيز گرديده بود. سپس پيامبر نماز مغرب را وقتي كه خورشيد غروب كرد به جا آورد. آن گاه نماز عشا را هنگامي كه حمره مغربيه (سرخي غروب) از بين رفت به جا آورد و سپس نماز صبح را هنگامي كه تاريكي آخر شب بود و ستارگان مشبك بودند به جا آورد.» آن گاه حضرت علي عليه السلام اضافه فرمود: «اي محمد بن ابي بكر! نمازت را در اين اوقات به جا آور و ملزم باش به اين كه كار نيكو انجام دهي و سنت حسنه را به جاي آوري و راه روشن و راست را انتخاب كني.» [1] .