الهه سادات ميرزاده

«داستان هاي نماز» كتابي گرد آمده از داستان ها، حكايت ها و خاطره هاي مربوط به نماز مي باشد.

هدف نويسنده از گردآوري اين مجموعه، پرداختن به موضوع نماز در قالبي نوين است تا طرحي نو دراندازد و سازنده تر و مفيدتر واقع شود. براي رسيدن به اين منظور از سبك قرآن در بيان قصص بهره گرفته است. او مدعي است بدين طريق سعي نموده «روحيه الگوجويي نوع بشر را در دل بستن به نماز بيان كند و روح او را از اين سرچشمه زلال سيراب كند.»

كتاب «داستان هاي نماز» شامل چهار بخش است كه هر بخش به قرار ذيل است:

بخش اول كتاب درباره «نماز و پيامبران» است. قطعاً حال روحاني پيامبران در هنگام نماز بي نظير و تماشايي است. پيامبراني چون حضرت شعيب عليه السلام، حضرت ابراهيم عليه السلام، حضرت موسي عليه السلام، حضرت الياس عليه السلام، حضرت سليمان عليه السلام و پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم وقتي به نماز مي ايستند، به ركوع مي روند، سجده به جاي مي آورند، ملائكه به دورشان به پرواز درمي آيند، بي بديل ترين تكليف الهي در زيباترين حالاتش به پا داشته مي شود، مسلماً آسمانيان به رقص و پاي كوبي خواهند پرداخت.

اما در بخش هاي ديگر:

آيا شده است وقتي به نماز مي ايستي به اين فكر كني با كه سخن مي گويي؟ وقتي سر بر خاك مي گذاري انديشيده اي كه چه مي كني؟ وقتي سلام مي دهي چه كساني براي پاسخ سلامت به تو نزديك مي شوند؟ اين توجهات كمتر رخ مي دهد ولي اگر چنين شد، نمازت «نمازي ديگر» است و هر انساني را دگرگون مي كند... هان! اگر ساحت قدس ائمه عليهم السلام دست نايافتني است، اگر درك نمازهاي عارفانه حضرت امام خميني(رحمةالله عليه) حتي در بستر بيماري براي ما سخت و باور نكردني است، مي توان به نماز يتيماني تأسي جست كه در گذران زندگي با تمام مشقاتي كه از نبود پدر حس مي كنند تنها با خلوت او آرام مي گيرند.

آري به نماز جواناني تأسي كنيم كه در اين دنياي هزار رنگ و گرگ صفت، به خود آمده اند و تائب به سوي معبود ايستاده و دست به آسمان برده اند و حضرت باري تعالي را طلب كرده اند.

بياييد برحذر باشيم از آناني كه ياد خدا را فراموش كرده اند و چشم ديدن صفاي باطن و حضور در پيشگاه عظيم مقتدر و مهربان لطيف، لياقتشان نيست. آن ها كه غرق در خوشي هاي گذران دنيا، آخرت را از ياد برده اند و چون فردا چشم باز كنند و ديگر هيچ ندارند. واحسرتا مي گويند و يا ليتني كنت تراباً سر مي دهند.

در بخش هاي پاياني كتاب از «نماز امامان»، «نماز امام خميني و رهبري» و «نماز هدايت يافتگان» سخن به ميان آمده است. اينك نمونه هايي از اين نوشته ها را با هم مي خوانيم: