نماز جماعت، اين قدر اهميت دارد كه پيشواي معظم نبي گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و اولاد معصومش، اولين نماز و آخرين نمازشان با جماعت بوده است.

امام صادق عليه السلام در اين باره فرمود: (در اوائل بعثت) حضرت رسول صلي الله عليه و آله مشغول نماز بود و آن اول نماز جماعت ايشان است كه اميرالمؤمنين به او اقتدا كرده بود. در اين هنگام، ابوطالب و فرزندش جعفر وارد شدند و آن را در حال جماعت ديدند.

ابوطالب به جعفر فرمود: اي فرزندم! برو كنار پسر عموي خود و مشغول نماز جماعت شو! جعفر هم، كنار آن حضرت ايستاد و مشغول نماز شدند.

ابوطالب در حالي كه خوشحال بود برگشت و اين اول نماز جماعتي بود كه با سه نفر اقامه شد (پيامبر اسلام و حضرت علي و جعفر).

و آخرين نمازي هم كه آن حضرت در مدينه خواند با جماعت بود.

حضرت رسول صلي الله عليه و آله در بستر بيماري بود، ناگهان بي هوش شد تا موقع نماز رسيد، بلال اذان گفت و نداي نماز سر داد و گفت: «الصلوة



[ صفحه 345]



رحمك الله».

در اين هنگام رسول اكرم صلي الله عليه و آله به هوش آمد و به علي و فضل بن عباس فرمود: زير بغل هاي مرا بگيريد و به سوي مسجد بريد، وقتي آن حضرت را به مسجد آوردند نماز را با جماعت به جا آورد و داخل خانه شد و اين، آخرين نماز و آخرين جماعت آن حضرت بود.

اميرالمؤمنين عليه السلام هم، اولين نمازي را كه در مكه خواند با جماعت بود.

آن حضرت در سن ده سالگي بود كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله، مبعوث به رسالت شد و اولين نمازي كه خواند، پشت سر حضرت رسول صلي الله عليه و آله و به امامت آن حضرت بود و آخرين نمازي هم كه در مسجد كوفه در صبح روز نوزدهم ماه مبارك رمضان خواند همان نمازي بود كه در وسط آن، او را ضربت زدند و شهيد كردند با جماعت بود.

امام حسين عليه السلام هم، در مدينه در سن دو يا سه سالگي بود كه در كنار جد بزرگوارش ايستاد و اولين نمازي را كه خواند به جماعت با جدش بود و آخرين نمازي هم، كه در صحراي كربلا خواند با جماعت بود.