توجه امام به نماز به قدري بود كه هيچ قدرتي نمي توانست او را منصرف كند.

روزي امام سجاد عليه السلام مشغول نماز بود، شيطان مي خواست كاري كند كه حداقل امام نماز خود را كوتاه كند.

آن ملعون به شكل ماري شده و جلوي امام رفت و آمد مي كرد، آن حضرت توجه نكرد. آمد داخل سجاده، باز توجه نكرد؛ آخرالامر آمد و انگشت بزرگ پاي امام را به دندان گرفت و فشار داد، باز توجه نكرد و نماز را به اتمام رسانيد. بعد از آن فرمود:

اي ملعون دور شو! خيال مي كني من تو را نمي شناسم. در اين هنگام صدايي از آسمان بلند شد «أنت زين العابدين» تو زينت دهنده عبادت كنندگاني. [1] .