نه تنها حضرت «عيسي عليه السلام» نماز مي خواند و مأمور به تبليغ نماز بود، بلكه قبل از تولد او، مادرش در بيت المقدس در محراب خود مشغول نماز بود.

حضرت «مريم عليهاالسلام» از وقتي خود را شناخت تا آخر عمر يك لحظه از عبادت و نماز غافل نشد تا جايي كه طبق هاي غذا و ميوه از آسمان برايش فرود مي آمد و بعد از تولد فرزندش هر دو مشغول نماز بودند تا در كوه لبنان جان به جان آفرين تسليم كرد.

بعد از آن كه «مريم» از دنيا رفت، روزي حضرت «عيسي عليه السلام» بر سر قبر مادرش آمد و به اذن خدا او را زنده كرد و پرسيد: اي مادر! چه آرزويي داري؟

فرمود: اي فرزند! تنها آرزوي من اين است كه زنده شوم و روزهاي گرم تابستان را روزه بگيرم و شب هاي سرد و طولاني زمستان را (با آب سرد) وضو بگيرم و مشغول نماز گردم. [1] .