حضرت «عيسي عليه السلام» يكي از پيامبران بزرگ الهي است كه با خواست و اراده ي خداوند، بدون پدر از مادري به نام «مريم» پا به عالم وجود گذاشت.

هنگامي كه او از مادري پاك و با عفت كه در طهارت و پاكي شهره ي مردم بيت المقدس بود و تولد شد، دشمنان حضرت «مريم» و «زكريا» زبان تهمت و ناسزا عليه او گشودند و سيل اعتراضات بر وي سرازير شد و گفتند:

«اي خواهر هارون؟ (بسيار عمل زشتي انجام دادي) تو كه نه پدرت انسان بد و بي ديني بود و نه مادرت فساد اخلاقي داشت» چرا چنين عمل زشتي را مرتكب شدي؟ [1] .

حضرت «عيسي عليه السلام» در حالي كه كودكي تازه به دنيا آمده و در گهواره بود براي تبرئه كردن مادرش از تهمت هاي ناروا، به مردم خطاب كرد و چنين گفت:

«من بنده خدا هستم كه به من كتاب نازل مي شود، پيامبري برگزيده و عظيم الشأن (از پيامبران الهي هستم) هر كجا باشم وجودم مبارك و پربركت است، خداوند مرا تا زنده ام سفارش به نماز و زكات نموده است، سفارش نيكي به مادرم كرده و مرا ستمگر و جبار (و سنگدل) قرار نداده است». [2] .



[ صفحه 98]



در بيانات اين پيامبر خردسال و عظيم الشأن كه موجب رفع تهمت از دامن پاك مادرش شد، توجه به مسئله ي پراهميت نماز شده است.