علاوه بر اين كه ثواب و پاداش زيادي در برابر اصل نماز، به نمازگزاران مي دهند. براي هر جزء و ركني از نماز هم، پاداش فراواني به او خواهند داد.

در اين مورد انس به مالك حديثي را از حضرت رسول صلي الله عليه و آله نقل نموده كه آن حضرت فرمود:

موقعي كه انسان آماده نماز مي شود و مي گويد: «الله اكبر» خداوند، تمام گناهان او را از بين مي برد به طوري كه ديگر گناهي در پرونده او باقي نمي ماند و مانند روزي مي شود كه از مادر متولد شده است.

موقعي كه مي گويد: «أعوذ بالله من الشيطان الرجيم» (كه مستحب است بعدا از تكبيره الاحرام گفته شود.) خداوند به عدد هر مويي كه در بدن اوست، عبادت يك سال برايش مي نويسد.

زماني كه مشغول خواندن سوره ي مباركه ي حمد مي شود، مانند اين است كه حج و عمره اي انجام داده باشد و ثواب حج و عمره در نامه عمل او نوشته مي شود.

وقتي كه به ركوع مي رود و ذكر آن را مي گويد، مانند اين است كه هم وزن خود، طلا صدقه داده و به محرومان انفاق كرده باشد.



[ صفحه 49]



وقتي از ركوع بلند مي شود و مي گويد: «سمع الله لمن حمده» خداوند متعال، نظر رحمتش را به سوي او مي اندازد و او را غرق رحمت خود مي نمايد.

زماني كه سر به سجده مي گذارد و مي گويد: «سبحان ربي الاعلي و بحمده» مانند اين است كه بنده اي در راه خدا آزاد كرده باشد.

وقتي سر از سجده برداشت و براي تشهد نشست، خداوند ثواب هزار سال عبادت و ثواب هزار شهيد در نامه ي اعمال او ثبت مي كند.

هنگامي كه سلام مي دهد و از نماز فارغ مي شود، هشت در بهشت به سوي او باز مي شود و او از هر دري كه بخواهد بدون حساب، داخل بهشت مي شود و ديگر عذاب خداوند شامل حالش نمي گردد.

البته اين همه ثواب و پاداش را به كساني مي دهند كه نمازشان حقيقي باشد، تمام اجزا و شرايط نمازشان درست و صحيح انجام گرفته و قلب آنان از آلودگي و گناه پاك باشد.