«نيست مرا توفيقي الا از خداوند بر او توكل مي نمايم و به سوي او بازگشت مي كنم». [1] .

عزيزا:



اين همه گفتيم ليك اندر بسيج

بي عنايات خدا هيچيم، هيچ



بي عنايات حق و خاصان حق

گر ملك باشد سياه هستش ورق



اي خدا اي فضل تو حاجت روا

با تو ياد هيچكس، نبود روا



قطره اي دانش كه بخشيدي تو پيش

متصل گردان به درياهاي خويش





[ صفحه 201]





قطره اي علم است اندر جان من

وارهانش از هوي و زخاك تن



(مولوي)

پروردگارا، آنچه گفتيم از توفيقات تو بود و بر قلم جز آنچه تو الهام فرمودي و اوليائت گفتند چيزي نرفت. اميد كه مرا و خوانندگان آثار مرا توفيق اجراي اين برنامه ها عنايت فرمايي كه جز آنچه خواست تست انجام نمي گردد.الهي اگر كوتاهيم توفيق عمل از تو خواهيم و اگر توفيق دادي جز سپاس به درگاهت چيزي نداريم. بينيم مولايمان اميرالمومنين عليه السلام درباره توفيق چه فرمايند:

«توفيق خود رحمت است». [2] .

«توفيق عنايت حضرت رحمان است». [3] .

«توفيق گرامي ترين لذت است». [4] .

«بدون توفيق كوشش و مجاهدت راه به جايي نبرد». [5] .

و نيز فرمودند:

«به راستي كه خداوند منزه قرار داده از براي هر كار نيكي اهلي و براي حق بر پاكنندگاني و براي اطاعت نگهدارندگاني و براي شما در هر كاري نيكي ياوري از ناحيه خداست كه مي گويد با زبان شما و ثابت مي دارد دل هاي تان را و كفايت مي كند هر كفايت شده اي را و شفاء مي دهد هر بهبود يافته اي



[ صفحه 202]



را». [6] .

بنابراين اگر توفيقي در كار خير نمي يابي با عجز و التماس بر در خانه خداي خويش آي و از او بخواه و اگر مي يابي در خويشتن خيري مسلم توفيق آن را از خداي دان و بر آن شكر گوي كه در شكر نعمت افزوني آن است. و چون اصل عاقبت است هميشه بعد از هر نماز از خداوند عاقبت به خيري براي خود و ديگران از خدا بخواه و چه توفيق از اين بهتر كه در راه خير و كار خير اجل فرا رسد و عمر شخص به پايان آيد.



ختام كار خدايا بعفو و رحمت خويش

بخير كن كه همين است غايت الامال



و از خداي توفيق سحرخيزي را بخواه كه چون اين توفيق در آيد در ساير خيرات بر تو گشاده گردد. چه بعد از نماز وتر وقت عرضه حاجات است كه درهاي آسمان باز است و طبعاً تو هر شب در چنين ساعاتي دستت به دعا بلند و جز خير از خدا نمي خواهي و خداوند هم وعده استجابت داده، در روز بعد از نماز توفيق تهجد خواه و در تهجد توفيق سعادت دنيا و آخرت خواه.

شب ها دري را گشايند و روزها دري؛ روزها را روزي است و شب ها را روزي ديگر؛ تو بيا شب آمدي خوش آمدي، روز آمدي خوش آمدي كه اصل آمدن است.

«هم اوست كه شب و روز را از پي يكديگر در آورد براي آنكه بخواهد متذكر شود يا سپاس گزارد». [7] .



[ صفحه 203]



و همي دان كه آنچه باعث مي شود كه شخص توفيق نماز شب نيابد اغلب گناه روز است؛ بنابراين از جمله آفات گناه كه كم نيست يكي هم سلب توفيق سحرخيزي است.

امام صادق عليه السلام فرمودند:

«به راستي كه مرد گناهي مي كند و در اثر آن نماز شب بر او حرام مي گردد؛ چه عمل زشت در صاحبش زودتر اثر سوء مي گذارد از كارد در گوشت». [8] .

و همچنين امام صادق عليه السلام فرمودند:

«خداوند هرگز نعمتي كه به بنده اش داده از او سلب نمي كند جز اينكه گناهي كند كه باعث سلب آن نعمت شود». [9] .

مردي به خدمت اميرالمومنين عليه السلام آمد و عرض كرد:

«يا علي نماز شب از من سلب شده. فرمود: تو مردي هستي كه گناهت تو را در بند داشته».

بنابراين آنكه را آرزوي توفيق است بايد از گناه بپرهيزد و براي استغفار به دامن دوست درآويزد. حال كه به اينجا رسيدم رو به قبله بنشين و با اين غزل فيض كاشاني رحمت خداي بر او باد به درگاه حضرت غفار طلب استغفار نما:



بار الها راستان را در حريمت بار ده

جان آگاهي كرامت كن، دل بيدار ده





[ صفحه 204]





روح پاكي را كه شد آلوده لوث گناه

باده ناب طهور از جام استغفار ده



واصلان را محو كن اندر جمال خويشتن

سالكان را جان هشيار و دلي بيدار ده



يك نظر كن در جهان آب و گل از روي لطف

دوستان را گل برافشان دشمنان را خار ده



در دل بي سيرتان آتش برافروز از جحيم

نيكوان را جام خرم چهره گلنار ده



هر كسي را هر چه مي خواهد دلش آماده كن

عاشقان را بار ده افسردگان را كار ده



فيض را چون ره نمودي سوي خود از روي لطف

مرحمت فرما ز عشقش مركب رهوار ده



(فيض كاشاني)



[ صفحه 205]