از فاطمه عليهاالسلام - كه بانوي انديشه و بينش و سمبل درخشان خرد و فرزانگي است، و خود در نماز و نيايش و آراستگي درون و برون، به راستي آموزگار و نمونه ي روزگاران است - آورده اند كه چنين فرمود:

«من أصعد الي الله خالص عبادته أهبط الله عزوجل اليه أفضل مصلحته؛» [1] .

آن كس كه نماز و نيايش و عبادت و عملكرد خالصانه ي خود را به سوي خدا بفرستد، خدا هم، برترين مصلحت و بهترين بهره ي او را به سويش فرو مي فرستد.

و نيز آن بانوي انديشمند و آن دين شناس ژرف نگر در منشور دادخواهي يا خطبه ي معجزه آسايش، در بيان پرتوي از حكمت و فلسفه ي مقررات خدا، در مورد هدف از تشريع نماز و ره آورد نيايش از سوي خدا چنين فرمود:

«جعل الله الايمان تطهيرا لكم من الشرك،

والصلاة تنزيها لكم من الكبر،

و الزكاة تزكية للنفس و نماء في الرزق،

والصيام تثبيتا للاخلاص،



[ صفحه 128]



والحج تشييدا للدين،

والعدل تنسيقا للقلوب...» [2] .

هان اي مردم! خداي مهر گستر ايمان را سبب پاك سازي شما از مظاهر شرك و بيداد قرارداد؛ و نماز را براي زدايش تان از آفت خود بزرگ بيني. زكات را باعث پالايش جان و افزون شدن روزيتان قرار داد؛ و روزه را عاملي براي استواري اخلاص شما. طواف را وسيله ي اقتدار جامعه ي شما قرار داد و عدالت را مايه ي انسجام شما...

و نيز آورده اند كه در مورد سستي در نماز و نيايش و بها ندادن به آن فرمود:

«سألت أبي رسول الله لمن تهاون بصلاته من الرجال و النساء.

قال صلي الله عليه و آله: من تهاون بصلاته من الرجال و النساء، ابتلاه الله بخمس عشرة خصلة: يرفع الله البركة من عمره،

و يرفع الله البركة من رزقه،

و يمحوا الله عزوجل سيماء الصالحين من وجهه،

و كل عمل يعمله لا يوجر عليه،

و لا يرتفع دعاؤه الي السماء،

و ليس له حظ في دعاء الصالحين،

و أنه يموت ذليلا،

و يموت جائعا،

و يموت عطشانا،



[ صفحه 129]



فلو سقي من أنهار الدنيا لم يرو عطشه،

و يوكل الله ملكا يزعجه في قبره،

و يضيق عليه قبره،

و تكون الظلمة في قبره،

و يوكل الله به ملكا يسحبه علي وجهه و الخلائق ينظرون اليه، و يحاسب حسابا شديدا،

و لا ينظر الله اليه،

ولا يزكيه و له عذاب اليم.» [3] .

از پدرم پيامبر، در مورد مردان و زناني كه به نماز و رمز دوستي با خدا بها نمي دهند، پرسيدم، كه فرمود:

هر مرد و زني كه در نماز و رابطه ي با آفريدگارش، سستي ورزد و به آن بها ندهد، خدا او را به پانزده بلا، كيفر خواهد كرد:

1. بركت را از عمر او بر مي گيرد.

2. بركت را از رزق و روزي اش بر مي دارد.

3. نشان شايستگان را از چهره اش مي زدايد.

4. هر كاري كه در زندگي انجام دهد، به پاداش آن نخواهد رسيد.

5. دعاي چنين كسي، پذيرفته نخواهد شد.

6. از دعاي بندگان شايسته ي خدا بهره اي نخواهد برد.

7. با ذلت و خواري خواهد مرد.

8. گرسنه، جان خواهد داد.



[ صفحه 130]



9. تشنه كام، از دنيا خواهد رفت؛ به گونه اي كه اگر با همه ي چشمه سارها و جويبارهاي دنيا آبش دهند، تشنگي او برطرف نخواهد شد.

10. پس از مرگ، خدا فرشته اي را برمي گزيند تا او را در گورش آشفته سازد.

11. قبرش بر او تنگ و تيره و تار خواهد شد.

12. خداوند فرشته اي را مي گمارد تا او را بر چهره اش به زمين كشد و همگان او را در نهايت خواري نظاره كنند.

13. در روز رستاخيز به سختي مورد محاسبه قرار مي گيرد.

14. خداوند به او با نظر مهر و رحمت نمي نگرد.

15. او را از پيامدهاي گناه پاك نمي سازد و به عذابي دردناك گرفتار خواهد شد.