بار ديگر به سخن و منش امام علي، آن پرشكوه ترين نمازگزار، در



[ صفحه 124]



مورد نماز و نيايش و فرهنگ سازي و فرهنگ باني آن در زندگي انسان بنگريد.

او - كه هماره ياد و نام جاودانه اش يادآور نماز، رمز نماز، فرهنگ نماز، جان نماز، قلب نماز، رهنمون ساز به سوي نماز و يادآور برترين نماز او در نمازگاه گلگون مسجد كوفه است - فرزندان و رهروان راه خود را به نماز فرامي خواند؛ آن هم با اين بيان كه مي فرمايد: از خدا بترسيد، از خدا بترسيد، درباره ي نماز، چرا كه نماز پايه و ستون دين شماست.

راستي چرا؟

آيا بدان جهت است كه نماز به مفهوم راستين آن، دنيايي است از معنويت و سازندگي و برازندگي و پالايش و اصلاح و انسان شدن و انساني انديشيدن و انساني زيستن و آنچه را براي خود مي خواهد براي ديگران خواستن و يا رعايت حقوق ديگران؟

آيا بدان جهت است كه نماز و نيايش به مفهوم حقيقي آن، روح عبادت،

جان پرستش،

مغز نيايش،

بارزترين نوع بندگي و خضوع،

پرواز روح و جان شيفته ي حق،

پرواز و معراج انسان توحيدگرا و با ايمان در فضاي بي كران معنويت،

اوج گرفتن به قرب پروردگار،



[ صفحه 125]



طيران معنوي و روحاني،

پديدآورنده ي صفاي دل و روشنايي جان،

توجه به عظمت حق و سپاس از او،

مظهر پيوند با خدا و رمز دوستي با او،

دانشگاه حكمت و هدايت،

نشان عشق و دلدادگي،

بانگ بيداري و رهايي و آزادي،

نگرش به لطف خدا و اميد به مهر او،

ياري طلبي از سرچشمه ي قدرتها،

صراط مستقيم و راه درست و بي انحراف،

نشان خشوع و خاكساري در برابر خدا،

هماهنگي، همرنگي، همنوايي، همصدايي و همدلي با كران تا كران هستي،

رمز عشق به خدا و اعتماد به او،

گواهي به يكتايي و بي همتايي او،

مهم ترين توصيه و سفارش پيامبران،

پيمان با خدا و پيامبر،

نور چشم پيامبر،

وسيله ي ياري خواهي و ياري طلبي از خدا،

راه سپاس از او و نعمت هاي او،

سيماي مكتب و مذهب و آيين،

پرچم، و نشانه و رمز و آرم اسلام،



[ صفحه 126]



پايه و ستون دين،

بسان سر، در برابر پيكر،

كليد بهشت زيباي خدا،

ميزان روز رستاخيز،

اساس دين و پايه ي آيين، نخستين پرسش روز رستاخيز، شوينده ي گناهان و زداينده ي لغزش ها، عامل بازدارنده ي انسان از گناه، زشتي و زشتكاري، و راه زنده و پاينده داشتن منش پيامبر، از آدم تا خاتم و از امام علي تا امام مهدي عليهم السلام است؟

نماز ظاهر و قالب اش نيت، قيام، قرائت، ركوع، سجود، تشهد، سلام و ديگر اركان و واجبات نماز است، اما روح آن، پيوند با سرچشمه ي هستي، و ياد و نام بلند و با عظمت او و آراستگي به خلق و خو و رنگ و رايحه ي دلنواز اوست. [1] .

و ره آورد آن - اگر درست و با اخلاص و به دور از فريب و ابزار فريب باشد - بايد در زندگي فرد و جامعه و مديريت نمازگزار به گونه اي اثر سازنده و بازدارنده داشته باشد كه از سويي آنان را از انواع ناهنجاريها و فحشاي اخلاقي و اجتماعي و اقتصادي و سياسي و فرهنگي و هنري و قضايي و جنسي و ديگر انواع و اقسام آن بازدارد و فرهنگ باني كند، و از سوي ديگر به منش قانون گرايانه و عدالت خواهانه و آزادمنشانه و رعايت مقررات و حقوق بشر آراسته



[ صفحه 127]



سازد و فرهنگ سازي نمايد؛ چرا كه اين ديدگاه قرآن در مورد ره آورد نماز و نيايش واقعي است. [2] .