منش زيبا و سخن ارزشمند پيامبر در اين مورد نشانگر آن است كه نماز و نيايش بايد ناب و خالص باشد و اين گوهر كمياب را نبايد به ابزار دنيا و فريب و ريا و رياست تبديل ساخت و به ناخالصي ها آلود.

آن حضرت در اين مورد فرمود:

«من أحسن صلاته حين يراه الناس ثم أساءها حين يخلو فتلك استهانة استهان بها ربه؛» [1] .

كسي كه نماز خود را به هنگامي كه مردم او را مي بينند نيكو گزارد، و وقتي به خلوت رفت، بد و بي محتوا بخواند اين اهانتي است كه به پروردگارش روا مي دارد.

و نيز فرمود:

«صلاة الرجل تطوعا حيث لا يراه الناس تعدل صلاته علي أعين الناس خمسا و عشرين؛» [2] .

نماز كسي كه به دلخواه، در جايي كه مردم او را نمي بينند نماز مي خواند با بيست و پنج نمازي كه در برابر چشم مردم خوانده مي شود، برابري مي كند.



[ صفحه 114]