در سخن و سيره ي زيباي پيامبر، افزون بر ترسيم جايگاه بلند نماز و نقش سازنده ي آن در منش فرد و بهسازي اخلاق و رفتار انسان، به چگونه خواندن آن پرداخته شده است.

آن حضرت در اين مورد فرمود:

«صل صلاة مودع كأنك تراه، فان كنت لاتراه فانه يراك، و أيأس مما في أيدي الناس تعش غنيا، و اياك و ما يعتذر منه؛» [1] .



[ صفحه 113]



نمازت را در برابر خدا، ترسان و فروتنانه و بسان نماز آخرين بگذار، چنان كه گويي خداي را مي بيني، چرا كه اگر تو او را نمي بيني او تو را مي بيند؛ و از آن چه در دست مردم است نوميد باش و بي نياز زندگي نما؛ و از انجام آنچه بايد پوزش خواست، بپرهيز.