نماز و نيايش در سخن و سيره ي پيامبر، محبوب ترين كار و دوست داشتني ترين برنامه ي عبادي و خودسازي است؛ براي نمونه:

1. آن حضرت در سخني ارزشمند نماز و نيايش آگاهانه و ناب را به معراج انسان با ايمان و پرواز روح او به سوي سرچشمه ي كمال و جمال تعبير نمود و فرمود:

«الصلاة معراج المؤمن؛» [1] .

نماز و نيايش وسيله ي پرواز روح انسان ايمان دار از جهان ماده و مظاهر آن، به جهان معنا و اوج حقيقت است.

2. و نيز نماز و نيايش را به عنوان وسيله ي تقرب به خدا تعبير



[ صفحه 94]



نمود و فرمود:

«الصلوة قربان كل تقي؛» [2] .

نماز و نيايش ناب، مايه ي نزديكي جستن هر انسان پروا پيشه اي به خداست.

3. و آن را مايه ي روشني دل خواند و فرمود:

«الصلوة نور المؤمن؛» [3] .

نماز و نيايش مايه ي روشني دل انسان با ايمان است.

4. و آن را از پايه هاي دين گرايي و دينداري عنوان داد و فرمود:

«الصلوة عمود الدين؛» [4] .

نماز و نيايش ستون دين داري است.

5. و نيز در شكوه نماز و نيايش و اثر آن در ساختن صلح و صفا در درون فرد و خانواده و جامعه فرمود:

«ما عمل ابن آدم شيئا أفضل من الصلاة و صلاح ذات البين و خلق حسن؛» [5] .

فرزند آدم، كاري برتر از نماز و آشتي ميان دو تن و نيك منشي انجام نداده است.

6. همه ي پيامبران، شيفته ي حقيقت و شيداي ارتباط با حق و دلداده ي نماز و نيايش بودند، و در ميان آنان - به ويژه پيامبر اسلام - به نماز و نيايش يا ارتباط با خدا بيشتر از همه عشق مي ورزيدند.

در يكي از سخنان گران سنگ او آمده است كه:



[ صفحه 95]



«حبب الي من دنياكم النساء، و الطيب، و جعلت قرة عيني في الصلاة؛» [6] .

از دنياي شما دو چيز به سوي من دوست داشتني گرديده است: مقام و شكوه زن و بوي خوش؛ و روشني چشم من در نماز و نيايش است.

و نيز آمده است كه فرمود: من از دنياي شما سه چيز را دوست مي دارم و به آنها بها مي دهم:

الف. كرامت و شكوه زن يا نيمي از پيكر جامعه را،

ب. بوي خوش و عطرآگين را،

ج. و نماز و نيايش با خدا را، اما نماز نور چشم من است؛ «... و قرة عيني الصلاة».