در نگرش قرآن شريف، كساني كه حق نماز و نيايش را پاس ندارند و به آن بها ندهند، و آن را تباه و بي روح سازند، سخت در خور نكوهش خدا و پيامبر و كيفر دردناك سراي آخرت هستند.

اين ضايع و بي روح ساختن نماز، خواه به صورت وانهادن و نخواندن نماز باشد و خواه به صورت سستي و بي حالي به هنگام نماز، يا گاه خواندن و گاه نخواندن آن، و خواه خواندن رياكارانه و بدون رعايت آداب ظاهري و شرايط باطني و معنوي نماز، كه نماز را بي خاصيت مي كند و از اثر سازندگي و تربيتي و پاك سازي فرد و جامعه از گناه و ستم باز مي دارد، و خواه برخورد ابزاري با آن، كه همه ي اين ها، چهره هاي متنوع ضايع ساختن نماز و بي روح نمودن نيايش است و همه سخت درخور نكوهش خدا و پيامبر و سزاوار كيفر دردناك سراي آخرت.

قرآن در اين مورد مي فرمايد:

«فخلف من بعدهم خلف أضاعوا الصلاة و اتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيا - الا من تاب و آمن و عمل صالحا فأولئك يدخلون الجنة و لا يظلمون شيئا - جنات عدن التي وعد الرحمن عباده بالغيب انه كان وعده ماتيا -

لا يسمعون فيها لغوا الا سلاما و لهم رزقهم فيها بكرة و عشيا -

تلك الجنة التي نورث من عبادنا من كان تقيا -» [1] .



[ صفحه 79]



...توحيد گرايان راستين كساني بودند كه چون آيه هاي خداي بخشاينده بر آنان تلاوت مي شد، سجده كنان و گريان بر چهره مي افتادند و پيشاني بندگي بر خاك مي ساييدند.

آن گاه، پس از آنان كساني آمدند كه نماز را تباه ساخته و از هواهاي دل پيروي نمودند. پس به زودي [كيفر] گمراهي را خواهند ديد.

مگر كساني كه به راستي توبه كرده و ايمان آورده و كار شايسته اي انجام دادند، كه چنين كساني وارد بهشت خواهند شد، و هيچ ستمي بر آنان نخواهد رفت.

بوستانهاي جاودانه اي كه [خداي] مهر گستر به بندگانش در جهان ناپيدا نويد داده است. راستي كه نويد او انجام شدني است.

در آنجا بيهوده اي نمي شنوند، [و] جز درود [كه نشانگر اوج مهر است، سخني نيست]. و روزيشان بام و شام در آنجا آماده است.

اين است آن بهشتي كه به هر يك از بندگانمان كه پرواپيشه باشند، به ميراث مي دهيم.

پيامبر در اين مورد به گروهي از ياران هشدار داد كه:

«لا تضيعوا صلاتكم فان من ضيع صلاته حشر مع قارون و هامان و فرعون؛» [2] .

نمازتان را ضايع و بي روح نسازيد، چرا كه ضايع كننده ي نماز در روز رستاخيز، با قارون و هامان و فرعون و همسانان آنان برانگيخته خواهد شد.



[ صفحه 80]