قرآن در هشداري سخت از سستي و سهل انگاري در نماز و نيايش، چنين مي فرمايد:

«فويل للمصلين - الذين هم عن صلاتهم ساهون -

الذين هم يراؤن - و يمنعون الماعون -» [1] .

... پس واي بر آن نمازگزاران، آن كساني كه از نمازشان غفلت مي ورزند.

همانان كه هماره رياكاري و تظاهر مي كنند؛ و [با خودكامگي] مردم را از آنچه مورد نياز آنان است، باز مي دارند.

در تفسير اين آيات از پيامبر آورده اند كه فرمود:

«من منع الماعون جارة منعة الله خيره يوم القيامة و وكله الي نفسه، و من وكله الي نفسه فما أسوء حاله؟» [2] .

كسي كه وسائل و امكانات ضروري زندگي را از همسايه اش دريغ دارد، خدا در روز رستاخيز خير و خوبي خود را از او دريغ داشته و او را به حال خود وامي گذارد،



[ صفحه 72]



و هر كس خدا او را به حال خود وانهد، چه بد حال و روزي خواهد داشت.