قرآن مجيد در آموزش و تربيت فرد و اصلاح خانه و خانواده، يكي از بهترين روش ها و برنامه ها را، راه انگيزش آگاهانه ي انسان به ياد خدا و ايجاد رابطه ي عاشقانه با او و بهره وري از نماز و نيايش مي داند، و به همه ي پدران و مادران و مربيان نسل نو توجه مي دهد كه فرزندان و شاگردانشان را از راه نماز و نيايش، با پديدآورنده ي مهر گستر و تواناي هستي و ارزاني دارنده ي با سخاوت نعمت هاي گوناگون و بي شمار آشنا كنند، و با فرهنگ نماز و نيايش به اخلاق و معنويت و رعايت حقوق و حرمت ديگران قانع سازند.

در اين مورد از جمله مي فرمايد:

«وأمر اهلك بالصلوة و اصطبر عليها لا نسئلك رزقا نحن نرزقك و العاقبة للتقوي -» [1] .

و خاندان خود را به برپاداشتن نماز فرمان ده، و خود بر انجام شايسته و بايسته ي آن و نهادينه ساختن فرهنگ زندگي ساز آن شكيب ورز.



[ صفحه 65]



راز اين نكته ي آموزشي و تربيتي اسلام كه به ما رهنمون مي دهد تا فرزندانمان را پيش از رسيدن به مرحله ي رشد جسمي و فكري، آنان را با ظرافت روانشناسانه و لطافت تربيتي به نماز و نيايش تمريني و آشنايي با آموزه هاي مترقي آن برانگيزيم، براي اين است كه در پرتو ياد خدا و فرهنگ و معنويت نماز، به آگاهي و مهارتهاي لازم فكري و رفتاري آراسته شوند تا در راه پرپيچ و خم زندگي و فراز و فرودهاي آن، به دام لغزش ها و ناهنجاري ها گرفتار نگردند.

آري، به خاطر لطافت روان و پاكي روح نوجوانان و جوانان، اين نماز است كه مي تواند آن صفا و لطافت و سلامت دوران نوجواني را پس از بلوغ و فرورفتن در غوغاي زندگي و درون جامعه نيز حفظ كند.