قرآن در مقام بيان پرتوي از فضيلت و ويژگي انسان هاي با ايمان و آراسته ي به كمال و جمال، ركوع آگاهانه و سجده ي خاضعانه و پراخلاص، يا نماز و نيايش راستين را از ويژگي هاي آنان مي شمارد، و به بركت آن، نويد رستگاري جاودانه و نايل آمدن به بهشت زيباي خدا و نعمت هاي او را به آنان مي دهد.

قرآن در اين مورد مي فرمايد:

«التائبون العابدون الحامدون السائحون الراكعون الساجدون الأمرون بالمعروف و الناهون عن المنكر و الحافظون لحدود الله و بشر المؤمنين -» [1] .

آن ايمان آوردگان راستين، آن توبه كنندگان، آن پرستشگران، آن ستايش كنندگان خدا، آن روزه داران، آن ركوع كنندگان، سجده آوران، فراخوانان به ارزش ها و كارهاي پسنديده، بازدارندگان از كارهاي ناپسند و نگهبانان مرزهاي مقررات خدايند؛ و تو اي پيامبر! به اين گونه ايمان آوردگان، نويد رستگاران و نجات ده!

با اين بيان، پيام زيبا و سازنده ي آيه آن است كه: از مهم ترين، ويژگي هاي فكري و اخلاقي و رفتاري انسان هاي ايماندار و پروا پيشه و اصلاحگر، نمازي سرشار از خضوع و نيايشي لبريز از خشوع در برابر پديد آورنده ي توانا و فرزانه ي هستي و داشتن ارتباط شكوفا و عاشقانه با اوست.



[ صفحه 59]