و باز به خاطر اهميت نماز است كه قرآن بارها به پيامبر و رهروان راه او فرمان ستايش خدا را مي دهد، و چه ستايشي بهتر از نماز و نيايش با روح و اخلاص؟

براي نمونه، قرآن در اين مورد مي فرمايد:

«فاصبر علي ما يقولون و سبح بحمد ربك قبل طلوع الشمس و قبل غروبها و من اناي الليل فسبح و اطراف النهار لعلك ترضي-» [1] .

پس بر آنچه بدخواهان و نابخردان مي گويند، شكيب ورز، و پيش از برآمدن خورشيد و پيش از فروشدن آن، با ستايش پروردگارت او را تسبيح گوي، و نيز پاره اي از ساعت هاي شب و اطراف روز را با او به راز و نياز بپرداز، باشد كه از لطف



[ صفحه 48]



و بخشش خدايت خشنود گردي.

و نيز مي فرمايد:

«و سبح بحمد ربك بالعشي و الابكار-» [2] .

و هر صبح و شام، تسبيح پروردگارت را با ستايش او بجاي آور.

افزون بر اين دو آيه، آيه هاي ديگري در قرآن هست كه پيامبر و مردم با ايمان را به ستايش خدا و نماز و نيايش فرمان مي دهد، كه همه ي اين ها دلالت بر اثرگذاري و سازندگي نماز و نيايش و ياد خدا و ذكر او در زندگي انسان دارد.