قرآن در تابلو زيباي ديگري در مورد نماز و نيايش و رهاورد آن مي فرمايد:

«انما المؤمنون الذين اذا ذكر الله و جلت قلوبهم و اذا تليت عليهم اياته زادتهم ايمانا و علي ربهم يتوكلون -

الذين يقيمون الصلوة و مما رزقناهم ينفقون -

اولئك هم المؤمنون حقا لهم درجات عند ربهم و مغفرة و رزق كريم-» [1] .

ايمان آوردگان تنها آن كساني هستند كه هر گاه ياد و نام خدا به ميان آورده شود، قلب هايشان ترسان مي گردد، و هنگامي كه آيات و نشانه هاي يكتايي و



[ صفحه 41]



قدرت او بر آنان تلاوت شود، به آن گوش جان مي سپارند و سخن خدا بر ايمان آنان مي افزايد و تنها بر پروردگار خويش اعتماد مي كنند؛ همانان كه نماز و راه و رسم آزادمنشانه ي آن را بر پا مي دارند و از آنچه روزي آنان ساخته ايم در راه شايسته هزينه مي كنند.

آري، آن ايمان آوردگان راستين اينانند. براي آنان در پيشگاه پروردگارشان درجاتي پرفراز و آمرزش و روزي ارزشمندي خواهد بود.

از اين آيه ها چنين دريافت مي گردد كه قرآن در ترسيم وصف و ويژگي مردم با ايمان، آنان را با اين ويژگي ها وصف مي كند:

1. قلب هايشان از ياد و نام خدا ترسان مي گردد و بسيار سنجيده و مسئولانه رفتار مي كنند؛

2. به هنگام تلاوت قرآن، به نشانه هاي يكتايي و قدرت خدا گوش جان مي سپارند؛

3. سخن خدا بر ايمان و باور آنان مي افزايد؛

4. تنها بر پروردگار خويش اعتماد مي كنند؛

5. از دارايي و امكانات خويش در راه شايسته و بايسته هزينه مي كنند؛

6. و نماز و راه و رسم آزاد منشانه ي آن را در زندگي فردي و خانوادگي و اجتماعي بر پا مي دارند.

و رهاورد درخشان كارشان نيز اين است كه براي آنان در پيشگاه پروردگارشان درجاتي پرفراز و آمرزش و رزق و روزي ارزشمندي خواهد بود.



[ صفحه 42]