خصوصيات شخصيتي؛ سن شانزده سالگي را بايد آستانه تكامل و استقرار نسبي شخصيت دانست، زيرا نوجوان تا اين سن به سرعت از هر لحاظ رشد كرده و از اين به بعد رشد او آهسته و عميق مي گردد و شروع به كسب تجربيات خوديافته مي كند تا تكامل خود را پي ريزي مي كند. نوجوان شانزده ساله خودش را قادر به انجام هر نوع كار مي داند، زيرا نيروي محركه زيادي در او نهفته است. در خرج كردن پول ماهانه خيلي دقت مي كند و به همين جهت هم اشتياق دارد نيمه وقت بعد از مدرسه كار كند و پول در آورد. شانزده سالگي بهترين سن براي شروع كارهاي حرفه اي است و به همين جهت هم از اين سن استعدادها را در مدارس مي سنجند. علايق آنها از كلكسيون تبديل به عكاسي و ورزش و هنر مي گردد. سينما را فقط به خاطر همراهان يا هنرپيشگان فيلم ها مي روند و براي اولين بار از فيلم انتقاد مي كند. علاقه آنها به راديو و تلويزيون كم مي شود و در عوض شديداً به مسابقات ورزشي و رزمي علاقه نشان مي دهد.

خصوصيات جسمي؛ دختران زياد تفاوتي با سن قبلي پيدا نمي كنند و آخرين سال افزايش قد و وزن آنهاست و هم چنين ثابت شدن اعمال فيزيولوژيكي بدن. در پسران كمتر علامت جديدي ديده مي شود و علايم قبلي تكميل مي گردد و قد 98% رشد قطعي خود را پيدا مي كند. ريش تراشيدن از اين سن رسماً شروع مي شود؛ تغذيه ي آنها خوب است و غذا را هنوز با اشتهاي كامل و زياد مي خورند. در اين سن 80% دختران به فكر ازدواج مي افتند و حال آنكه پسران فقط 18% به اين فكر خواهند افتاد، دختران برخلاف سابق ديگر در فكر صورت و زيبايي ظاهري پسران نيستند.



[ صفحه 175]