خصوصيات شخصيتي؛ پانزده سالگي را بايد دوره ي آرامش والدين ناميد، زيرا نوجوان در اين سن كم آزار، مطيع، خونسرد، كم حرف و به طور كلي درون گراست. اين سن، بهترين موقع براي تعليم اخلاقيات و مذهب مي باشد. حركات يك نوجوان پانزده ساله به طور كلي نرم و ملايم است، چون صحبت كمتر مي كند. بنابراين، از مصاحبه و مجادله زياد خوشش نمي آيد، علائق آنها بيشتر پارتي، تلفن، موسيقي، باشگاه ها، عكاسي و سينما است. البته سينما و نوع فيلم را خودش انتخاب مي كند و غالباً تبعيت از والدين ندارد.

خصوصيات جسمي؛ در دختران علايم جديدي ظاهر نمي شود، بلكه خصوصيات و علايم قبلي تكميل مي گردند ولي در پسران گذشته از اينكه اندام به طرف يك اندام يك مرد كامل مي رود (95% رشد قد حاصل شده است). نيروي جسماني زياد مي شود و موهاي بدن رشد كامل مي كنند؛ گردن كشيده تر شده و سينه برآمدگي بيشتري پيدا مي كند و حجم قلب افزايش مي يابد.

نوجوانان پانزده ساله معتقدند كه والدين آنها را درك نمي كنند؛ به همين دليل از دستورات والدين زياد خوششان نمي آيد. يكي ديگر از خصوصيات نوجوانان در اين سن اين است كه خيلي زود نمي توانند خود را با محيط خارج سازگار كنند.



[ صفحه 174]