يكي از بزرگان پارسايي را گفت: «چه گويي در حق فلان عابد كه ديگران در حق او به طعنه [1] سخن ها گفته اند؟» گفت: «بر ظاهرش عيب نمي بينم و در باطنش غيب نمي دانم».

هر كه را جامه ي پارسا [2] بيني

پارسادان و نيكمرد انگار

ورنداني كه در نهادش چيست

محتسب [3] را درون خانه چه كار؟

گلستان، ص 86، حكايت [1]

[1] بطعنه: با سرزنش، به بدگويي.

[2] جامه پارسا: پارسا جامه، در جامه ي پرهيزگاري.

[3] محتسب: مأموري كه كار او نظارت در اجراي احكام دين بود. مضمون بيت متأثرست از آيه ي شريفه: «يا ايها الذين امنوا اجتنبوا كثيراً من الظن ان بعض الظن اثم و لا تجسسوا...» سوره ي حجرات (49) آيه ي 12: «اي كساني كه ايمان آورده ايد از بسياري پندارها (گمان بد) نسبت به يكديگر پرهيز كنيد كه برخي از گمان ها گناه است و (احوال دروني مردم را) تجسس مكنيد».