حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام در زمان خلافت خود همه روز مهّمات [1] خلايق ساختي و همه شب احياء كردي [2] و به عبادت خالق پرداختي. بعضي محرمان [3] گفتند: «آيا اميرالمؤمنين اين همه رنج و محنت بر خود چرا مي نهي چه باشد كه گاهي طبع لطيف و نفس شريف را راحتي دهي و شبي سر فراغت بر بالين استراحتي نهي، اين چه حالت است كه نه روز حضرتت را آسايشي هست و نه شب آرامشي.» [4] فرمود كه: «اگر در روز بياسايم كار خلق در دنيا تباه شود و اگر در شب بيارامم كار من در آخرت ضايع گردد.» لطائف الطوائف، ص 87

[ صفحه 146]

[1] مهمات: جمع مهمه (مهم)، كارهاي مهم و واجب و ضروري. يعني به كارهاي مهم مردم مي پرداخت (رسيدگي مي كرد).

[2] احياء كردن: شب را به عبادت گذرانيدن، شب زنده داري.

[3] محرمان: آشنايان، خويشاوندان.

[4] يعني: چه وضعي است كه نه روز آسايش و آرامش داري نه شب.