به نقل از كتاب تفسير معين، ص 13

«از امام علي (ع) نقل است كه فرمود: بلاغت و رسايي سخن آن است كه گفتار را آسان و انديشه را فعال سازد. بلاغت آن است كه بدون كندي پاسخ دهي و مطلب را بدون خطا برساني. زيباترين سخن آن است كه به حُسن ترتيب آراسته شده باشد و عالم و عامي آن را بفهمد. نيكوترين سخن آن است كه گوش ها را نيازارد و ذهن ها را دريافت آن، به زحمت نيفتند. «غررالحكم». به حق، ما پادشاهان سخن هستيم. سخنوري در ما ريشه دارد و شاخه هاي آن بر ما آويخته است. «بحار، ج 71، ص 292» تيزي زبان خويش را بر كسي كه به تو سخنوري آموخته است، قرار مده و بلاغت و شيوايي گفتارت را براي كسي كه تو را در آن ماهر و استاد كرده است، به كار نبند» «غررالحكم». چه بسيار افراد سخنوري كه از آوردن دليل عاجز مي مانند و چه بسيار افراد فصيحي كه در ارايه پاسخ مي لرزند. «غررالحكم». نشانه لكنت زبان و ناتواني در سخنراني و مناظره، تكرار سخن و سرفه ي پي در پي براي صاف كردن گلو و سينه به هنگام گفت و گو است. «غررالحكم» امام صادق (ع): رسايي سخن به تيزي زبان و از امام صادق (ع) سؤال شد: «بلاغت چيست؟» فرمود: «بلاغت آن است كه كسي بخواهد چيزي را بشناساند. پش با كوتاه ترين سخن آن را بيان كند و با سعي و تلاش اندك به هدفش برسد.» «تحف العقول، ص 264».



[ صفحه 122]