شوهر با پيمان ازدواج تمام زيبايي ها، دلبريها، طنّازيها، خوشمزگيها و همه ي لطافت ها و ظرافت هاي زن را مالك مي گردد و زن



[ صفحه 164]



ديگر خود را امانتدار شوهر مي داند، بنابراين بايد نسبت به مردان بيگانه جدّاً اجتناب كند.

شوهر نمي تواند تحمّل كند كه مرد بيگانه اي به همسرش نگاه آلوده كند يا با او بگويد و بخندد و شوخي كند و چنين عملي را تجاوز به حقّ مشروع خويش مي داند.

شوهر اگر ببيند همسرش زيبايي هايش را در معرض ديد مردان بيگانه قرار مي دهد بسيار ناراحت مي شود، همواره پريشان خاطر و بدبين است. و محبّت و صفايش نسبت به خانواده تدريجاً كم مي شود. [1] .