[خدا شما را] به سوگندهايي كه از روي اراده مي خوريد و مي شكنيد مؤاخذه مي كند. [1] .

هرگاه كسي به يكي از اسمهاي خداوند؛ مانند: «خدا» و «الله» قسم بخورد كه كاري را انجام دهد يا كاري را ترك كند بر او واجب است به آن قسم عمل كند و اگر از روي عمد و قصد به قسم خود عمل نكند بايد جريمه (كفّاره) بپردازد و كفّاره آن يكي از سه چيز است:

- ده فقير را غذا بدهد تا سير شوند؛

- ده فقير را لباس بپوشاند؛

- سه روز روزه بگيرد.

اگر از روي فراموشي يا ناچاري به قسم عمل نكند كفّاره بر او واجب نيست.

اگر كسي براي ثابت كردن ادّعا و قبولاندن حرف خود به ديگري بخواهد قسم بخورد و حرف او در



[ صفحه 80]



حقيقت راست باشد قسم خوردن او كاري مكروه است و اگر حرف وادّعايش در حقيقت دروغ باشد قسم خوردنش كاري حرام و از گناهان بزرگ است. [2] .