موقع قهر كردن، مثل بچه ها با بهانه هاي بي خود قهر مي كرديم. ولي وقت آشتي كردن مثل بچه ها نبوديم. كينه ها شتري مي شد و اسم آشتي مي شد منت كشي. خيال مي كردم هر كسي سه روز قهر باشه نماز و روزه اش باطله.

كلي با خودم كلنجار رفتم. بالاخره يك جعبه شيريني گرفتم و رفتم خونشون. بعداً كه فهميدم آشتي كردن چه قدر ثواب داره، حسابي خودم رو تحويل گرفتم. ولي يك چيز ديگه هم فهميدم؛ قهر، اصلاً نماز و روزه آدم رو باطل نمي كنه، هرچند در قبول شدن اونا تأثير داره.



[ صفحه 137]