چراغ قرمزش خيلي طولاني بود؛ 120 ثانيه. براي اين كه حوصله ي مردم سر نره، روي يك صفحه ي نمايش گر بزرگ پيام نمايش مي دادند. كشكول بود به تمام معني. همه چيز توش پيدا مي شد. يه چراغ قرمز پيام بهداشتي، يكي شعر، يكي پيام بازرگاني، بعضي وقت ها هم يكي مسأله ي شرعي. «اگه قبل از ركوع ركعت سوم يادتون اومد كه تشهد نخونديد مي شينيد، تشهد رو مي خونيد و بعد بلند مي شيد و تسبيحات رو شروع مي كنيد. اما اگه بعد از ركوع يادتون اومد، نمازتون درسته، ولي بعد از نماز علاوه بر قضاي تشهد دو سجده ي سهو [1] هم انجام دهيد. سفر به خير.»

نمي دونم طرف با اين طرحش خوش سليقه بوده يا بد سليقه!؟



[ صفحه 118]