خيلي سخت بود. دوست داشت آب بشه بره زير زمين. آخه از شاگردهاي خوب امام صادق (عليه السلام) بود. دلش نمي خواست اين طور جلوي امام خجالت زده بشه. يه روز امام صداش كرده بود و فرموده بود: «مي توني يه نماز بخوني كه تمام ويژگي هاش رو رعايت كني؟»

وقتي حماد [1] نماز رو خوند، امام فرمودند: «خيلي زشته كه يه مرد شصت هفتاد ساله نتونه يه نماز كامل بخونه.» بعد هم امام بلند شده بود و خودش دو ركعت نماز خونده بود. حماد هم سر تا پا چشم و گوش شده بود تا ببينه امام چه طور نماز مي خونه. حماد مي گفت: «امام حمد و سوره رو با ترتيل خوند، آرام و باخشوع. وقتي سجده مي كرد، بيني رو هم روي زمين مي گذاشت. توي سجده ساعدهاشون روي زمين نبود. بين و بعد دو سجده هم به صورت تورك مي نشستند (دو زانو، روي ران چپ مي نشستند و روي پاي راست را بر كف پاي چپ قرار مي دادند.)» [2] .



[ صفحه 117]