شانس آوردم كه كوچه خلوت بود و كسي رفت و آمد نمي كرد. يكي نبود به ما بگه آخه آدم حسابي، اگه سوار دوچرخه، سوره هايي رو كه حفظي دوره مي كني، سوره هاي سجده دار رو نخون.

حواسم نبود، سوره ي علق رو حفظ كرده بودم و داشتم براي خودم دوره مي كردم. يك دفعه فهميدم كه آيه ي آخرش رو هم خوندم. از دوچرخه پريدم پايين، يه سنگ پيدا كردم و همونجا سجده كردم. وضو نداشتم. قبله رو هم بلد نبودم. ولي توي اين سجده نه وضو و قبله لازمه، نه ذكر. فقط يك مهر بردار و برو سجده. [1] [2] .



[ صفحه 116]