«سجده ي آخر نماز با اعمال شاقه»

سجده ي آخر نماز جماعت بود و حاج آقا يه مقدار بيشتر از معمول طول داد. يه پشه ي فرصت طلب هم از فرصت استفاده كرد و رفت توي گوش ما. هرچي بهش گفتم: «بابا! اون نمرود بوده، تازه توي بيني اش هم رفته بوده...» گوشش بدهكار نبود! بالاخره دستم رو از جاي سجده برداشتم و گوش مبارك رو يه حالي دادم ولي نمي دونستم نمازم درسته يا نه؛ خيال مي كردم توي سجده نمي شه اعضاي سجده [1] رو حركت داد.

پرسيدم. نمازم درست بود. توي سجده، غير از پيشاني، مي شه بقيه ي اعضاي سجده رو بلند كني و حركت بدي، البته به شرطي كه در حال حركت دادن، ذكر سجده رو نگي. [2] .



[ صفحه 109]