چهار چشمي مراقبشون بودم. نماز مي خوندند، اون هم چه نمازي. مي دونستم هر عملي كه انجام مي دهند، حكمتي داره. بهترين پيامبر خداست. مگه مي شه بدون دليل كاري انجام بده؟ سجده كه مي رفتند، اصرار داشتند كه علاوه بر پيشاني، بيني مباركشون هم روي خاك قرار بگيره.

نمي دونم، شايد مي خواستند گوشه اي از خشوع وصف ناپذيرشون رو اين طوري پيش خدا نشون بدهند. [1] .



[ صفحه 101]