سر نماز كه مي شد وقت برام طلا بود. سه سوت تمومش مي كردم. اما وقت گپ زدن با بچه ها، ارزش وقت اصلاً مطرح نبود. هرچي طول مي كشيد ككم هم نمي گزيد.

ديروز، هادي بهم تذكر داد. راست مي گفت. «سمع الله لمن حمده»، «الله اكبر» و همين طور بقيه ي ذكرهاي مستحبي رو توي حركت مي گفتم.

مي گفت: ذكرهاي مستحبي هم بايد سر جاش گفته بشه. «سمع الله» رو بايد بعد از ركوع، وقتي كه بدن ثابت ايستاده گفت. «الله اكبر» بعد از سجده ها هم بايد در حال آرامش بدن گفته بشه. فقط «بحول الله و قوته اقوم و اقعد» در حال حركت مستحبه. [1] .



[ صفحه 99]