به زور اومده بود خط مقدم. مي گفت: درسته كه پيرم و نمي تونم خيلي كار كنم ولي يه آب كه مي تونم بدم بچه ها.

بي كار مي شد، با بچه ها قرائت نمازش رو درست مي كرد. خيال مي كرد بايد همه ي قواعد تجويد رو رعايت كنه. بهش گفتم: بابا! فقط به عربي صحيح بخوني كافيه؛ ديگه لازم نيست تجويد رو رعايت كني. حتي «ولاالضالين» رو هم واجب نيست بكشي. باورش نمي شد. حق داشت. اون قدر سر كارش گذاشته بوديم كه حرف راست رو هم قبول نمي كرد. از حاج آقا كه پرسيد خيالش راحت شد.

حاج آقا بهش گفته بود: اگه ياد بگيري و بتوني مراعات كني خوبه. [1] .



[ صفحه 87]